Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα:Η Ελλάδα γύρισε 70 χρόνια πίσω! Οι Γερμανοί ξαναήρθαν και με τη βοήθεια του ΔΝΤ μας επέβαλλαν οικονομική κατοχή μες στη δίνη του οικονομικού πολέμου. Το θέμα είναι αν θα τα καταφέρουμε να επιβιώσουμε ως έθνος και μέχρι πότε θα διαρκέσει η οικονομική κατοχή. Ας αναπνεύσουμε βαθιά και να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…..
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
Ο ευφυής συνάδελφος Πάσχος Μανδραβέλης στην (Καθημερινή) πρόσφατα εξήγησε πως οδηγηθήκαμε και πως έχει τώρα η οικονομική κατάσταση του τόπου με γλαφυρό τρόπο:Aν η Ελλάδα ήταν μαγαζί γωνία.Ευάερο,ευήλιο και σε κεντρικό δρόμο.Έτσι τουλάχιστον θέλουμε να φανταζόμαστε την Ελλάδα .Ας θεωρήσουμε ότι αυτό το μαγαζί πραγματικά είναι ο ομφαλός του εμπορικού κέντρου .Αυτό το μαγαζί όμως έχει πολλά προβλήματα.Κατ’αρχήν χρωστά τον τζίρο που θα κάνει τους επόμενους 14 μήνες.Προσοχή!Οχι τα κέρδη, αλλά όσα θα μπούν στο ταμείο τους επόμενους 14 μήνες. Αυτό λέγεται στη γλώσσα των οικονομολόγων δημόσιο χρέος.Δεύτερον:αυτό το μαγαζί είχε πέρυσι ζημιές 14% επι του τζίρου του.Προβλέπεται ότι ούτε φέτος θα έχει κέρδη,αλλά αν συμμαζέψει λίγο τα έξοδα θα έχει μόνο 8% επι του τζίρου του ζημίες.Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων λέγεται δημοσιονομικό έλλειμα και φορτώνει το προηγούμενο χρέος.Του χρόνου,δηλαδή,θα χρωστά τον τζίρο των 15 επόμενων μηνών.Τρίτον:στα ράφια του δεν έχει πολλά δικά του προιόντα,αλλά τα περισσότερα τα παίρνει από γειτονικά μαγαζιά.Κάτι δίνει και σ’αυτά τα μαγαζιά αλλά το πάρε-δώσε είναι περίπου δέκα προς οκτώ.Δέκα παίρνει οκτώ δίνει.Αυτό είναι το έλλειμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.Επειδή τα μηχανήματα παραγωγής είναι παλιά,η οργάνωσή του σε προβιομηχανικά επίπεδα κ.λ.π. τα παραγόμενα προιόντα του είναι ακριβά και χαλάνε γρήγορα.Αυτό είναι το έλλειμα ανταγωνιστικότητας.Σε αυτό το μαγαζί πέντε βρίσκονται στη γραμμή παραγωγής και δέκα στο λογιστήριο.Κάποιοι του λογιστηρίου έχουν μόνιμη και αμετακίνητη θέση,οπότε,έχει δεν έχει πωλήσεις το μαγαζί,αυτοί θα παίρνουν το μισθό τους.Ετσι η μόνη ευελιξία που υπάρχει στην επιχείρηση είναι να απολυονται αυτοι που βρίσκονται στη γραμμή παραγωγής και οι οποίοι παίρνουν τα λιγότερα.Το μαγαζί είναι συνεταιρικό και κάθε συνεταίρος που το διοικεί κάτι παίρνει από το ταμείο και κάποια ανήψια διορίζει στο λογιστήριο.οσο όμως περισσότεροι διορίζονται στο λογιστήριο τόσα λιγότερα χρήματα μένουν για τη γραμμή παραγωγής,για αντικατάσταση μηχανημάτων,για προσλήψεις εργατών κ.λ.π. με αποτέλεσμα να παράγονται ακόμα λιγότερα προιόντα και όσα παράγονται να είναι πιο ακριβά.Όπως είναι φυσικό αυτό το μαγαζί δεν βγαίνει.Οι τράπεζες που το δανειοδοτούσαν είναι επιφυλακτικές.Κοιτούν τα νούμερα στους ισολογίσμους,και υποψιάζονται πως η επιχείρηση πάει για φούντο και θα χάσουν τα λεφτά τους.Κάποιοι γείτονες προσσφέρονται να βοηθήσουν,για να μη βγάλει κακό όνομα η περιοχή και υπάρχει ένα εγγυητικό ταμείο για ώρα ανάγκης,αλλά για να βάλουν το χέρι στην τσέπη ζητούν να αλλάξει εκτός από την βιτρίνα και ο τρόπος λειτουργίας του μαγαζιού.Αυτό δημιούργησε αναταραχή στο μαγαζί-κυρίως στο λογιστήριο-και κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα: να κάνουμε δημοψήφισμα,αν θα πάρουμε τα λεφτά τους.Η συζήτηση συνεχίζεται……(ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ)
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
Ο ευφυής συνάδελφος Πάσχος Μανδραβέλης στην (Καθημερινή) πρόσφατα εξήγησε πως οδηγηθήκαμε και πως έχει τώρα η οικονομική κατάσταση του τόπου με γλαφυρό τρόπο:Aν η Ελλάδα ήταν μαγαζί γωνία.Ευάερο,ευήλιο και σε κεντρικό δρόμο.Έτσι τουλάχιστον θέλουμε να φανταζόμαστε την Ελλάδα .Ας θεωρήσουμε ότι αυτό το μαγαζί πραγματικά είναι ο ομφαλός του εμπορικού κέντρου .Αυτό το μαγαζί όμως έχει πολλά προβλήματα.Κατ’αρχήν χρωστά τον τζίρο που θα κάνει τους επόμενους 14 μήνες.Προσοχή!Οχι τα κέρδη, αλλά όσα θα μπούν στο ταμείο τους επόμενους 14 μήνες. Αυτό λέγεται στη γλώσσα των οικονομολόγων δημόσιο χρέος.Δεύτερον:αυτό το μαγαζί είχε πέρυσι ζημιές 14% επι του τζίρου του.Προβλέπεται ότι ούτε φέτος θα έχει κέρδη,αλλά αν συμμαζέψει λίγο τα έξοδα θα έχει μόνο 8% επι του τζίρου του ζημίες.Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων λέγεται δημοσιονομικό έλλειμα και φορτώνει το προηγούμενο χρέος.Του χρόνου,δηλαδή,θα χρωστά τον τζίρο των 15 επόμενων μηνών.Τρίτον:στα ράφια του δεν έχει πολλά δικά του προιόντα,αλλά τα περισσότερα τα παίρνει από γειτονικά μαγαζιά.Κάτι δίνει και σ’αυτά τα μαγαζιά αλλά το πάρε-δώσε είναι περίπου δέκα προς οκτώ.Δέκα παίρνει οκτώ δίνει.Αυτό είναι το έλλειμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.Επειδή τα μηχανήματα παραγωγής είναι παλιά,η οργάνωσή του σε προβιομηχανικά επίπεδα κ.λ.π. τα παραγόμενα προιόντα του είναι ακριβά και χαλάνε γρήγορα.Αυτό είναι το έλλειμα ανταγωνιστικότητας.Σε αυτό το μαγαζί πέντε βρίσκονται στη γραμμή παραγωγής και δέκα στο λογιστήριο.Κάποιοι του λογιστηρίου έχουν μόνιμη και αμετακίνητη θέση,οπότε,έχει δεν έχει πωλήσεις το μαγαζί,αυτοί θα παίρνουν το μισθό τους.Ετσι η μόνη ευελιξία που υπάρχει στην επιχείρηση είναι να απολυονται αυτοι που βρίσκονται στη γραμμή παραγωγής και οι οποίοι παίρνουν τα λιγότερα.Το μαγαζί είναι συνεταιρικό και κάθε συνεταίρος που το διοικεί κάτι παίρνει από το ταμείο και κάποια ανήψια διορίζει στο λογιστήριο.οσο όμως περισσότεροι διορίζονται στο λογιστήριο τόσα λιγότερα χρήματα μένουν για τη γραμμή παραγωγής,για αντικατάσταση μηχανημάτων,για προσλήψεις εργατών κ.λ.π. με αποτέλεσμα να παράγονται ακόμα λιγότερα προιόντα και όσα παράγονται να είναι πιο ακριβά.Όπως είναι φυσικό αυτό το μαγαζί δεν βγαίνει.Οι τράπεζες που το δανειοδοτούσαν είναι επιφυλακτικές.Κοιτούν τα νούμερα στους ισολογίσμους,και υποψιάζονται πως η επιχείρηση πάει για φούντο και θα χάσουν τα λεφτά τους.Κάποιοι γείτονες προσσφέρονται να βοηθήσουν,για να μη βγάλει κακό όνομα η περιοχή και υπάρχει ένα εγγυητικό ταμείο για ώρα ανάγκης,αλλά για να βάλουν το χέρι στην τσέπη ζητούν να αλλάξει εκτός από την βιτρίνα και ο τρόπος λειτουργίας του μαγαζιού.Αυτό δημιούργησε αναταραχή στο μαγαζί-κυρίως στο λογιστήριο-και κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα: να κάνουμε δημοψήφισμα,αν θα πάρουμε τα λεφτά τους.Η συζήτηση συνεχίζεται……(ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου