Συμβουλίου, των πατριδοκοπικών συλλόγων, Δημοτικών Συμβουλίων των Δήμων, του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, των εργατοϋπαλληλικών κέντρων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, όλων των συνδικαλιστικών σωματείων του νομού και των συλλόγων γονέων.
Λέμε όχι στις αρνητικές κοινωνικές συνέπειες, λέμε όχι στον αφανισμό της υπαίθρου και των χωριών μας, λέμε όχι στο μαρασμό και στην εξαθλίωση των τοπικών κοινωνιών, αφού με την κατάργηση και τις συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων θα συμβεί ότι στο πρόσφατο παρελθόν στις κοινωνίες στις οποίες τα σχολεία καταργήθηκαν. Οι γονείς, θέλοντας ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους θα εγκαταλείψουν τις κοιτίδες της παράδοσης και του πολιτισμού, θα οδηγηθούν στα αστικά κέντρα και στον εργασιακό μεσαίωνα ή θα αναγκαστούν να σταματήσουν τα παιδιά τους από το σχολείο.
Διαφωνούμε με τη λογική της κυβέρνησης, που υπακούει στις επιταγές της Ε.Ε., του ΔΝΤ και θέλει να επιβάλλει το «φθηνό σχολείο».
Διαφωνούμε με την πολιτική, που επιχειρεί να αποφασίσει για τις τοπικές κοινωνίες και την εκπαίδευση, χωρίς να ερωτηθούν οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι εκπαιδευτικοί. Διαφωνούμε επίσης με την ασάφεια, που εκμεταλλευόμενη την απουσία συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου μετά τις αλλαγές στο χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δίνει τη δυνατότητα στις Περιφερειακές Διευθύνσεις, να αποφασίσουν χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια.
Με τις καταργήσεις συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων επίσης θα αυξηθεί στα πολυθέσια σχολεία ο ανώτατος αριθμός μαθητών ανά τμήμα. Δεν μπορεί να μιλάμε για παιδαγωγικά κριτήρια, για μετασχηματισμό του Δημόσιου Σχολείου, όταν αντί να μειώνεται ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα αυξάνεται. Το στρίμωγμα των μαθητών σε πληθωρικά τμήματα, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, η κατάργηση των αντισταθμιστικών δράσεων (κατάργηση των τμημάτων ένταξης και τάξεων υποδοχής) είναι όπως φαίνεται μερικά από τα «παιδαγωγικά» κριτήρια του ΥΠΔΒΜΘ.
Διαμαρτυρόμαστε για την απηρχαιωμένη κτηριακή και υλικοτεχνική υποδομή και για την υποχρηματοδότηση των Σχολικών Επιτροπών. Ούτε συζήτηση γίνεται για νέες σχολικές μονάδες και εκσυγχρονισμό των υπαρχουσών. Σχολικές τάξεις χωρισμένες με γυψοσανίδες, σχολικά κτήρια χωρίς αύλειους χώρους, σε υπόγεια καταστήματα «μπουντρούμια», χωρίς γυμναστήρια και αίθουσες Η/Υ, με τους Διευθυντές σχολικών μονάδων σε απόγνωση μη μπορώντας να καλύψουν ούτε τα απαραίτητα λειτουργικά έξοδα (θέρμανση, αναλώσιμα, καθαρίστρια, ΟΤΕ, ΔΕΗ, νερό).
Η Πολιτεία πρέπει να σκεφτεί την ασφάλεια και τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών. Το κακό οδικό δίκτυο της περιοχής μας, ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές, και οι ειδικές κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτές, πέρα από την καθημερινή ταλαιπωρία εγκυμονούν κινδύνους ατυχημάτων. Η ταλαιπωρία των μαθητών που θα αναγκάζονται να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στο σχολείο και στη συνέχεια στο σπίτι τους, θα επιβαρύνει λόγω των μετακινήσεων το πρόγραμμά τους αλλά και τη σχολική τους επίδοση. Επιπλέον θα παρατηρήσουμε φαινόμενα σπατάλης και μια διασπάθιση δημόσιου χρήματος στον τομέα της σχολικής μεταφοράς.
Επισημαίνουμε ιδιαίτερα πως εδώ δεν πρόκειται για καταργήσεις κάποιων ολιγοθέσιων σχολείων (μονοθέσιων, διθέσιων) αλλά για προθέσεις δημιουργίας σχολικών συγκροτημάτων εκατοντάδων μαθητών, που δεν θα πληρούν ούτε καν τα στοιχειώδη, τόσο από άποψη υποδομών όσο και από άποψη εργασιακών σχέσεων και συνθηκών εργασίας (εκπαιδευτικών και μαθητών). Δεν μπορεί η συγχώνευση σχολείων να είναι η προτεραιότητα σήμερα. Αντιθέτως, θα έπρεπε να τίθενται ως ζητήματα αιχμής η πολύπλευρη στήριξη των εκπαιδευτικών προκειμένου να ασκήσουν το εκπαιδευτικό τους έργο, η ενίσχυση των μαθητών (π.χ. με αντισταθμιστικές δράσεις), η επίλυση σοβαρών προβλημάτων υλικοτεχνικής και κτηριακής υποδομής των σχολείων και γενικότερα η αύξηση των δαπανών για την παιδεία και όχι η μείωση στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό που ψήφισε το 2011 (2,75% του ΑΕΠ το χαμηλότερο των τελευταίων 50 ετών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου