ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 27-02-11 ΩΡΑ: 7-9 μ.μ.

Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Σκηνοθεσία: Αντώνης Κόκκινος
Σενάριο: Αλέξανδρος Κακαβάς, Αντώνης Κόκκινος
Μουσική/μουσική επιμέλεια: Γιάννης «Μπαχ» Σπυρόπουλος
Πρωταγωνιστές: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Πέγκυ Τρικαλιώτη, Γιώργος Πυρπασσόπουλος, Πέτρος Γκαλίας, Βαγγέλης Καζάν, Κώστας Καζανάς, Δέσποινα Κούρτη.
Κοινωνική
Διάρκεια:100 λεπτά
Η εκπληκτική ταινία του Αντώνη Κόκκινου «Τέλος Εποχής» (1994) εκτυλίσσεται στα χρόνια της χούντας. Είναι τότε που ο Χρήστος έρχεται στην Αθήνα με την οικογένειά του από την Πάτρα, με σκοπό να προετοιμαστεί καλύτερα για τις εισαγωγικές του εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Εκεί γράφεται στο Α΄ Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών (στην πραγματικότητα πρόκειται για το Α΄ Λύκειο Πλάκας) και γνωρίζει τους ανθρώπους που μαζί τους θα περάσει την τελευταία χρονιά στο σχολείο. Η παρέα της ταινίας αποτελείται από μια μεγάλη ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών, οι οποίοι κάνουν την πρώτη τους κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία του Κόκκινου.
Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος (Χρήστος), ο Γιώργος Πυρπασόπουλος (Περικλής), ο Κώστας Καζάνας, η Δέσποινα Κούρτη και η Πέγκυ Τρικαλιώτη δίνουν τον παλμό της νεολαίας της δεκαετίας του ’60. Η περιοχή της Πλάκας και της Ακρόπολης, ο ηλεκτρικός σταθμός του Θησείου, ένας πειρατικός μαθητικός ραδιοφωνικός σταθμός και ένας συνοικιακός οίκος ανοχής μπλέκονται με παράνομα τσιγάρα στις τουαλέτες του σχολείου, αναφορές των αγοριών στο γειτονικό Παρθεναγωγείο Χιλ, προβολή της κλασικής ταινίας «Ο Πρωτάρης», τις πρόβες για το ανέβασμα του θεατρικού έργου «Ο Ρινόκερος». Τα ασπρόμαυρα πλάνα συνοδεύουν μελωδίες της εποχής με το όνομα των Troggs να ακούγεται συνεχώς. Στα έγχρωμα πλάνα, η διαδρομή του Περικλή, φίλου του Χρήστου, προς το Νεκροταφείο Αμαρουσίου περιλαμβάνει την Πανεπιστημίου, την Αλεξάνδρας, το τεράστιο κτίριο του ΟΤΕ στην Κηφισίας και στο τέλος το ιστορικό “ Ρόδον ” για το συγκινητικό φινάλε. Τα ασπρόμαυρα πλάνα της περιόδου του σχολείου μπλέκονται με τα έγχρωμα πλάνα της σύγχρονης εποχής, σε μια ταινία-ύμνο στις σχολικές παρέες, την ενηλικίωση, τα όνειρα, τις αναζητήσεις, το σταδιακό χάσιμο των φίλων, το τέλος μιας δεκαετίας, αλλά και μιας ολόκληρης εποχής, που πάντα μας βρίσκει ανυποψίαστους.